วันแห่งความเบื่อหน่ายที่ยาวนาน (ขอบ่นบ้างเถอะ)

วันนี้ตื่นมาด้วยอาการเบลอ แหกขี้ตาส่งแฟนไปบินแต่เช้า กลับมาหลับได้อีกนิดก็ต้องตื่นมาทำthesis
งง สับสน ทางเดินแห่งวิชาการ จะรีบเดินก็ไม่ได้ เดินช้าไปก็โดนก่นด่า (ทำไงได้ เข็มนาฬิกาของคนเฝ้ารอเดินเร็วกว่าของคนตั้งใจเสมอ)
ไม่อยากอยู่คนเดียวเลย 9 วันนี้คงมีเพียง internet และ text bookเ ป็นเพื่อน
ตอนนี้เป็นโรคประหลาด เบื่อคนที่ชอบสอดรู้สอดเห็นและขี้ประจบเหลือเกิน
ทำไมคนเราต้องชอบนินทาด้วย น่าเบื่อจริงๆ
ป.ล.อยากให้ทุกคนที่ผ่านมา ลองหาเพลง dust in the wind มาฟังครับ ฟังแล้วตัวเล็กดี

ขอให้ปวงท่านสุขสันต์
อนารยชนโรแมนติก