ความทรมานจากวิชาการที่ยากจะหยั่งถึง(ในมุมมองของคนนอนไม่หลับ)

ตั้งใจว่าจะหลับตอนตีสอง แต่ด้วยความขยัน(อย่างเสแสร้ง)จึงหยิบตำรามาอ่านอ้างอิงสักเล็กน้อยก่อนที่จะไปขอข้อมูลมาจัดเรียงเพื่อการวิเคราะห์ ก่อนที่จะเมล์ไปขอความเห็นจากอาจารย์ที่เชียงใหม่

แต่

กับดักทางวิชาการก็ค่อยๆเปิดเผยให้เห็นถึงความบกพร่องที่มีอยู่อย่างเลือดเย็น ความง่วงและความมั่นใจ(โง่โง่)ที่มีอยู่ก็ค่อยๆหายไปและยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมา


ในเวลานี้


ไม่ว่าจะแก้ไขขั้นตอนการทำงานอย่างไรทุกอย่างก็ดูบกพร่อง ปัญหาต่างๆก็เริ่มจะถาโถมเข้ามาทั้งที่วางแผนไว้ตอบโต้ จนต้องมาบ่นบ้าอย่างสัตว์งานทื่อทึ่มที่ไม่สามารถหลับตาพักผ่อนจากการงาน


ป.ล.
1. สถานการณ์บีบคั้นบังคับให้ผมต้องจบให้เร็วที่สุด(ภายในตุลาฯนี้)

2. ความมั่นใจโง่โง่ทำให้นอนไม่หลับ

3. บางที safety factor สูงสูงก็ไม่ช่วยอะไรเลย

4. ขอให้พรปีใหม่ในรูปเป็นพรวันใหม่ของทุกคน